Terapia PNF

Koncepcja terapii powstała w Kalifornii dzięki współpracy neurofizjologa dr H. Kabata oraz fizjoterapeutki M. Knott.

PNF czyli prioproceptywne (dotyczące receptorów ciała) nerwowo-mięśniowe torowanie (ułatwianie) ruchu.

Główne zasady metody opierają się na maksymalnym kontakcie z pacjentem poprzez bodźce manualne (czucie głębokie/dotyk) w 60%, kontakt werbalny (słuch) w 20% oraz kontakt wizualny (wzrok) w 20%. Tkanka nerwowa ma zdolność do częściowej regeneracji, jednak by mogło dojść do wytwarzania się nowych połączeń układ nerwowy musi być stale pobudzany przez odpowiednią terapię (uczenie się mózgu). W metodzie PNF pacjent uczy się każdego ruchu od zera. Torowanie ruchu przebiega trójpłaszczyznowo- zgodnie z budową anatomiczną człowieka i jest zbliżone do aktywności dnia codziennego.

Terapia opiera się m.in. na technikach stabilizujących, przeciwbólowych, rozciągających oraz uczących koordynacji i równowagi. Pacjent współuczestniczy w planowaniu rehabilitacji oraz kontynuuje ćwiczenia w formie programu domowego. Ze względu na szerokie możliwości oddziaływania PNF stosuje się u pacjentów neurologicznych, ortopedycznych, pediatrycznych a także w leczeniu wad postawy.