Terapia McKenzie

Metoda McKenziego powstała w trakcie pracy nowozelandzkiego fizjoterapeuty Robina McKenzie w latach pięćdziesiątych.

Podczas swojej praktyki interesował się On szczególnie leczeniem bólu odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Prowadząc terapię odkrył, że pacjenci z pewnymi określonymi symptomami odczuwają natychmiastową ulgę po wykonaniu serii specyficznych ruchów, a w niektórych przypadkach również po przyjęciu pewnych statycznych pozycji ciała.

Terapia McKenziego to system diagnostyki i leczenia zespołów bólowych kręgosłupa oraz kończyn. Jest on oparty na znajomości wzorców bólowych i analizie zachowania się objawów, zarówno w wywiadzie, jak i badaniu przedmiotowym. Istotą metody jest to, że oferuje ona wielu pacjentom system samodzielnego radzenia sobie z bólem. Do nadrzędnych celów terapii należą: prewencja nawrotów oraz edukacja pacjenta.

Wartość diagnostyczna metody McKenziego została potwierdzona, szczególnie w ostatnich latach, licznymi badaniami naukowymi.